آفتوز راجعه دهانی یک بیماری عود دهنده است که احتمال نقش هلیکوباکتر پیلوری درآن وجود دارد. 
پلاک های دندانی نیز می تواند به عنوان منابع مناسبی برای هلیکوباکتر پیلوری به حساب آید.Pearce  و همکارانش رابطه هلیکوباکتر پیلوری و کاهش دندان را مورد بررسی قرار دادند. و یک رابطه بین کاهش دندادن و عفونت بین 334 نفر افراد  50سال کشف کردند.و همچنین مطالعاتی در مورد اثرات مفید ریشه کنی H.pylori  و بهبود آفتوز راجعه دهانی گزارش شده است.

آفتوز راجعه دهانی به شکل زخم های گرد با حدود مشخص و مرکز نکروتیک سفید و حاشیه اریتماتوز که چند هفته طول می کشد بروز نماییدو به سه شکل مینور که شایع ترین نوع است و ماژور و هرپتی مشاهده می شود.

نتایج مثبت و منفی بسیاری در مورد ارتباط بین H.pylori و آفتوز راجعه دهان و هلیکوباکتر پیلوری گزارش شده است.

د مورد علت بیماری مطالعاتی انجام گرفته  برخی عوامل زمینه ای از جمله آنمی , کمبود اسید فولیک و ویتامین B12    ,بیماری های همراه با سندروم سوء جذب ,اختلالات اندوکرین بخصوص کمبود پروژسترون , بیماری بهجت , عفونت HIV و همچنین عوامل ارثی نیز برای بیماری ذکر شده است.عوامل عفونی از جمله عوامل ویرال و باکتریال نیز در این بیماری نقش بازی می کنند.در مواردی پراکنده همراهی ویروس  (Foot Mouth Viruses (FMVدر این بیماری مشاهده شده است.و همچنین در مواردی سیتومگالو ویروس در ایجاد این بیماری دخیل شناخته شده است.و شواهدی در ارتباط  نقش L.Form  باکتری استرپتوکوک نیز وجود دارد.مطالعات در مورد نقش هلیکوباکتر پیلوری نتایج متفاوتی را به همراه داشته.که وجود این رابطه همچنان دچار ابهام است.

H.Pylori  به دلیل میکروآئروفلیک بودن قادر است در پلاک های دندانی زیر لثه مخفی شود.

در صورت یافت شدن این باکتری در پلاک دندانی چند نکته اپیدمیولوژیک حائز اهمیت است.

احتمال آلودگی دندان پزشک

احتمال انتقال مدفوعی دهانی

احتمال انتقال از فرد ناقا سالم به خصوص افراد یک خانواده.

روش های مختلفی برای شناسایی H.Pylori در پلاک های دندانی وجود دارد.

تست اوره آز در دهان برخلاف معده ارزش تشخیصی ندارد. زیرا در پلاک دندانی میکروب های دیگر اوره آز مثبت نیز وجود دارند.

کشت نیز در پلاک های دندانی موثر نمی باشد.چون تنوع زیاد باکتری های پلاک دندانی  مانع رشد هلیکوباکتر پیلوری می شود و همچنین برخی باکتری ها مانند لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس می توانند با آزاد سازی موادی از رشد H.Pylori  جلوگیری کنند.

PCR روش مناسبی برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری است.که تکنیک RT-PCR در مورد پلاک های دندانی کاربرد دارد.

Nguyen  با استفاده از این روش 39%پاسخ مثبت بدست آورد.Hardo و Mapstone  بر اساس تکثیر ژن 16SrRNA  ریبوزومی به ترتیپ3%و 36% پاسخ مثبت بدست آوردند.

در ایران طی بررسی در سال 1380 توسط دکتر شهین جعفری و همکاران با استفاده از روش PCR reamplification به این نتیجه رسید که هلیکوباکتر پیلوری در پلاک دندان وجود دارد.ولی تعداد آن در محل بسیار کم است.

و برای بدست آوردن نتایج دقیق باید از روش هایی با حساسیت بالا از جمله PCR reamplification استفاده شود.